Συρόπουλος, Σίλβεστρος

Βυζαντινός ιστορικός συγγραφέας. Λεπτομέρειες για τη ζωή του δεν είναι γνωστές. Μεγάλωσε πάντως στην Κωνσταντινούπολη, όπου πήρε καλή θεολογική και φιλοσοφική μόρφωση. Γύρω στα 1430 έγινε «μέγας εκκλησιάρχης και δικαιοφύλαξ» του Οικουμενικού Πατριαρχείου κι από τότε έλαβε μέρος σε όλες τις προπαρασκευαστικές συζητήσεις για την επικείμενη σύνοδο, που θα εξέταζε τη δυνατότητα ένωσης της Ανατολικής με τη Δυτική Εκκλησία. Ήταν επίσης μέλος της ορθόδοξης αντιπροσωπείας κατά τη σύνοδο της Φερράρας - Φλωρεντίας (1438-9), και υπόγραψε κι αυτόν τον «Όρον» της ένωσης και των δύο Εκκλησιών. Όπως όμως όλοι σχεδόν οι ορθόδοξοι αντιπρόσωποι, ο Σ. ανακάλεσε την υπογραφή του, όταν επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη. Μαζί με τον Μάρκο Ευγενικό και τον Γεννάδιο B’ Σχολάριο ήταν ένας από τους ηγέτες των ανθενωτικών, που κατά τα τελευταία δέκα χρόνια του Βυζάντιου άσκησαν μεγάλη πίεση στον αυτοκράτορα και στον πατριάρχη για να καταγγείλουν την εκκλησιαστική ένωση της Φλωρεντίας. Δεν έχει ακόμα λυθεί οριστικά το ζήτημα αν ο Σ. είναι το αυτό πρόσωπο με τον μετέπειτα πατριάρχη Σωφρόνιο Συρόπουλο (1464). Στα Απομνημονεύματά του, που έγραψε γύρω στα 1444, ο Σ., μετά μια ανασκόπηση των προκαταρκτικών επαφών των δύο Εκκλησιών, που οδήγησαν τελικά στην ενωτική σύνοδο της Φεράρας - Φλωρεντίας, περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια τις θεολογικές συζητήσεις και τις παρασκηνιακές ενέργειες κατά τη σύνοδο αυτή, καθώς και τη μετέπειτα αντίδραση του λαού της Κωνσταντινούπολης στις αποφάσεις της συνόδου. Είναι φανερή η προσπάθεια του συγγραφέα να δικαιολογήσει την «επαίσχυντη» πράξη της υπογραφής του «ενωτικού όρου» από τους ορθόδοξους αντιπρόσωπους. Γι’ αυτό επιμένει ιδιαίτερα στην περιγραφή των πιέσεων και των εκβιασμών που άσκησαν στους ορθόδοξους σύνεδρους τόσο οι αντιπρόσωποι του πάπα, όσο και ο βυζαντινός αυτοκράτορας και το περιβάλλον του. Γενικά τα Απομνημονεύματα του Σ. είναι ένα έργο πολύτιμο για τη μελέτη της εσωτερικής ιστορίας των τελευταίων χρόνων του Βυζάντιου. Μια πρόχειρη έκδοσή του εμφανίστηκε το 1660.